#بلوغ#الهام_نجاتی#پرستو#mastaneh2

بلوغ

شب که می‌رسد، سکوتی غم‌انگیز

دور تا دور، سیاهی سر می‌زند

در دل تاریکی، نام تو می‌خوانم

و موج آوای تو در من می‌پیچد،

مثل پرنده‌ای که از شوق به پرواز آمده.

تو، در دوردست‌ها، تصویر شیرین منی

دریا و من، تشنه‌ام،

مهر تو را می‌طلبم،

چون ماهی در عمق آب، با آرزوهایم.

این شعله‌ی وجود، با هر نفسم

جانی می‌افروزد،

گواه این شوق عمیق است

که در دل زنده‌ام،

و سکوت شب،

تنها گواه درد دوری است.

دوران بلوغ، چه قسمتی از زندگی

که در آن، کلمات پنهان می‌شوند

و احساسات در موجی از تغییر

می‌رقصند،

جستجو در تاریکی

برای روشنایی نام تو.

در این سطرها،

من می‌نگارم دلتنگی را،

چون بلوغ،

پلی است به سوی ناشناخته‌ها.

✍️الهام نجاتی (پرستو)

شعر با شماره M234 در کنگره جهانی ادب و هنرمستانه بنام شاعر ثبت گردید .

#ترانه_هایم#سودابه_کیانیان#mastaneh2

ترانه‌هایم

ترانه‌هایم مثل باران

برای تو می‌بارند

روی دفتری از انتظار

که سکوت را نقاشی می‌کند

با جوهر چشمان بی‌گناهی

کاش می‌دانستیم

حرمت لحظه‌های

باهم بودن را

✍سودابه کیانیان

باشماره M233 بنام شاعر در کنگره جهانی مستانه ثبت است.

#کاروان#معصومه_معروفی#mastaneh2

کاروان

ای کاروان که با نشاط درگذری از راهی

مسافری جامانده کز قافله در مسیری واهی

در تاریکی مطلق بی هیچ فانوسی پی گذران

شاید به انوار نور ره یابد گشایشی ز بی کران

گر نظر کند رحمان به سویش کز اعجاز آفرینش

دمد در وجودش کز غیب ،اسرار آفرینش

گردد همراه با کاروانیان در یک منزل،مسیر

چونان رود خروشانی که کند سیر

✍معصومه معروفی

باشماره M232 بنام شاعر در کنگره جهانی مستانه ثبت است.

#کلان شهر#معصومه_معروفی#mastaneh2

کلان شهر

در کلان شهری غریب، در میان کوچه های بی شمار

سائلی خسته ودرمانده از سفر،با ثقیلی کوله بار

می نگرد به چراغ ها وروشنی خانه ها که در انوار

به پنجره ها ودرهای بسته و او چون فقیری غم خوار

می رود در کوچه های تنهایی ودریغ از نیکی وبَر

به کدامین در کوبد؟ کیست که باز کند به روی ناآشنا در!

یکه وتنها،با غم واندوه بی پایان واوخونین جگر

زسیلاب اشک وسوز نهان، گونه هایش ،خیس،تَر

کیست؟ تا دهدش آب وشود از مادر برایش مهربانتر

به نیمکت پارک می اندیشد وسکوتِ خلوتش ،اوتنهاتر

سرگشته وحیران به کدامین ره رود؟ به کدامین مگر

رود به رهی نو به امید ورحمت یزدان،باز بار دگر

✍معصومه معروفی

باشماره M231 بنام شاعر در کنگره جهانی مستانه ثبت است.

#کتاب#سانازقورخانه#mastaneh2

"کتاب"

وجودم

کتابِ کهنه یی ست

که هر ورقِ بدنم

مچاله شده است

در خاطراتِ بی صدا..

فضایِ اتاقم پر است

از خش خشِ اندوهِ شبانه

اما دلگرمم

دلگرم

گرمایِ آغوشِ تو

مرهمی ست

بر قلبِ جریحه دارِ من

زیرِ سطرهایِ یخ زده یِ روزگار

✍ساناز قورخانه

باشماره M229 بنام شاعر در کنگره جهانی مستانه ثبت است.

#نور#مژگان#بیگلربیگی#mastaneh2

نور

خدای را به خانه آوردم ،

تا درمان کند تب داوودی های

عاشق را...

و بغض جا مانده در گلوی چکاوک

آرزو را...

ماه را به خانه آوردم،

تا عکس رخ یار را بدزدد

از حوضچه خانه همسایه!

تا برای پرنده های ناشناس

درخت پیر سالخورده،

چراغ شود...

و برای من به وقت دلتنگی

آغوش ...

✍مژگان بیگلربیگی[مژده]

باشماره M228 بنام شاعر در کنگره جهانی مستانه ثبت است.

#نوید#معصومه_معروفی#mastaneh2

نوید

در رقص علفهای زائد خشک، که نشان زمستان

در کوچه های سرد ویخی ،نی نشان ز، مستان

درختانی که روزی داشتند فریاد شوق وشور

کنون خفته اند بربستر نرم مرگ خموش وبور

دگر نی هیچ نشان از شور وشوق در زمین مرگ

جز اندک کبوترانی که سرگردانند به دنبال برگ

شاخه های مرده دارند دست دادرسی به بالا

تا رسد نوید دوباره جان ودمد در روحشان حالا

✍معصومه معروفی

باشماره M226 بنام شاعر در کنگره جهانی مستانه ثبت است.

#صندلی_خالی_و_ترک_شیشه#فهیمه_فیروزه#mastaneh2

صندلی خالی و تَرَک شیشه .

آرزوهایم

شیشه‌های ترک‌خورده‌ای‌اند

روی کف خیابان‌های خیس از باران

که نور چراغ‌های سرد

در لایه‌های شکستگی‌شان می‌لرزد.

خاطرات

به دیوارهای ترک‌خورده‌ی-

- ذهنم چسبیده‌اند،

و هر صدا

در سکوت شهر

تیر می‌کشد در گوش‌های خسته‌ام.

اشک‌هایم

قطره‌های باران

روی شیشهٔ سرد اتاقند،

و داغ فقدان ،

مثل شمعی در گوشه‌ای تاریک

سینه‌ام را می‌سوزاند

بی آنکه روشنایی بیاورد.

تصویر تو

در آلبوم خاطره‌ها

لبخند می‌زند

یک شعلهٔ دور و بی‌زمان

که انگشتان من

فقط می‌توانند لمسش کنند

بی آنکه آن را به خود بیاورند.

و من،

میان سایه‌های شهری،

در خیابان‌های خیس از نور و باران،

با هر قدم،

فقط تو را جستجو می‌کنم

در قاب خاموش خاطرات،

در شعلهٔ خاموش امید.

✍️مَستانه‌تهرانی🎨

باشماره M225 بنام شاعر در کنگره جهانی مستانه ثبت است.

#درخت_پیر#معصومه_معروفی#mastaneh2

من آن درخت پیرم که ریشه اش در خاک ،سالیان

که عجین با هم نوع خود روزی، لیک کز عالیان

زند با تبر مکرر بر تنه وساقه ی این سبز کهنسال

باز روید دوباره کز وجودش جوانه هایی در سال

آرام آرام جان گیرد وپا ،درون آن خاک ،دوباره پیر

هیچگاه نشود زان چشمه خروشان سیراب وسیر

لیکن همنوع اش دلزده وخسته ازین پیونِد شوم

که کاش نمی شد هم نفس باد و اسیرچشم بوم

✍معصومه معروفی

باشماره M224 بنام شاعر در کنگره جهانی مستانه ثبت است.

#درپهلوی_شب#صدیقه_بیگلری#mastaneh2

«در پهلوی شب»

شب،

می‌خوابد در پهلویم—

مثل شعری که تمام نشده باشد.

در تاریکی،

نَفَسش

بر گردنِ کلمات می‌لغزد،

و کاغذ

از شرم می‌لرزد.

او

نه می‌رود،

نه می‌ماند—

فقط

در من ادامه دارد،

مثل زنی

که یاد گرفته

با جهانِ بی‌خواب

مهربان باشد.

✍صدیقه بیگلری (پناه)

باشماره M223 بنام شاعر در کنگره جهانی مستانه ثبت است.

#هیاهو#سانازقورخانه#mastaneh2

هیاهو

میانِ هیاهویِ بی پایانِ صورت ها

می بینمت

ریشه داری

در ژرفای خاک

در کنارت

تنها

آواز باد را

می شنوم

که نوازش می کند

برگ های وجودت را

تو سبز خواهی شد

بر شاخه های زمان

قد خواهی کشید

تا خورشید

ترانه یِ سپیدِ سکوت را

بر چهره ات بخواند

هیاهوی جهان

برگ به برگ بریزد

به پایِ سکوتِ تو

✍سانازقورخانه

سبک : سپید آزاد

باشماره M220 بنام شاعر در کنگره جهانی مستانه ثبت است.

#بهرام_تکله#bahramtakleh#mastaneh2

حالا که خیالم شده محتاج نگارم

گفتم که کنم چاره بر این گرد و غبارم

امشب که شدم مست خیالش به خیالم

شاید نتوانم بکشانم به حصارم

✍بهرام_تکله

سبک

باشماره M219 بنام شاعر در کنگره جهانی مستانه ثبت است.

#مادربزرگ#بهرام_تکله#mastaneh2

* مادر بزرگ*

سئودیگیم گول شاخدادا قالدی

دولو ووردی باغچادا قالدی

گولدانی بوش طاقچادا قالدی

نه دئییم الله نه دئییم من

ننم گئتدی یورقانی قالدی

غمده یاتان اوغلانی قالدی

اوخودوغو قرآنی قالدی

نه دئیییم الله نه دئیییم من

آه چکیرم امدادیم یوخدور

تک قالمیشام اوستادیم یوخدور

نه سسیم نه فریادیم یوخدور

نه دئییم الله نه دئییم من

بو دردلره بیر یانان یوخدور

دوره مده بیر قالان یوخدور

ننه می یادا سالان یوخدور

نه دئییم الله نه دئیییم من

ترجمه

گل دوست داشتنی ام در سوز زمستان خشک شد

زیر بارش تگرگ توی باغچه ای تنها

و در طاقچه اتاقش، گلدانش خالی است

چی بگم خدایا چی بگم آخه

رخت خواب مادر بزرگ خالی است

و پسرش که در مات مادر به سوگ نشست

قران در همان صفحه انتظار می کشد

چی بگم خدا چی بگم آخه

رفتی کسی آه مرا نمی شنود مادر

اموزش هایت نا کافیست بر گردد

من سکوتم چون صدای و فریادم نیست

چی بگم خدا چی بگم آخه

واسه این دردا کسی دل نمی سوزونه

هیچ کسی در کنارم نمی مونه

هیچ کسی از مادر بزرگ یاد نمی کنه

چی بگم خدا چی بگم آخه...

✍️بهرام_تکله

سبک آزاد

باشماره M218 بنام شاعر در کنگره جهانی مستانه ثبت است.

#درآستانه_رویابی_زمان_وبی_مرز#نادیانیک_زاد#mastaneh2

در آستانه‌ی رؤیا، بی‌زمان و بی‌مرز

و تو،

در آستانه‌ی رؤیا ایستاده‌ای

با چشمانی که کهکشان را

نه به زانو،

بلکه به گریه می‌اندازند.

بی‌آن‌که بدانی،

هر قطره‌ی باران

نام تو را نه زمزمه،

بلکه در خود حل می‌کند

و هر نسیم،

از گیسوانت رد نمی‌شود،

بلکه در آن گم می‌شود

مثل پرنده‌ای

که راهِ آسمان را فراموش کرده.

من،

در امتداد خیابان‌هایی

که زمان را از یاد برده‌اند،

با سایه‌ای از نگاهت

نه پرسه می‌زنم،

بلکه در آن حل می‌شوم

مثل رنگ در خوابِ بوم.

و جهان،

نه پرده‌ای نیمه‌شفاف،

بلکه آینه‌ای شکسته است

که هر تکه‌اش

دلتنگی‌ام را

از زاویه‌ای دیگر

به تماشا می‌گذارد...

✍نادےا_نیڪ_زاد

سبک سوررئالیسم

باشماره M217 بنام شاعر در کنگره جهانی مستانه ثبت است.

#بهرام_تکله#mastaneh2#bahramtakleh

اوت اولوب ، سپیلیب سن جانیما

قاریشیپ سان دامار داقانیما

چاتدی گئجه سنسیزوای هالیما

یاندیرما اوره‌ گی گل یانیما

✍بهرام تکله

باشمار M216 بنام شاعر در کنگره جهانی مستانه ثبت است.

#درپی_تو#نعمت_طرهانی#رها#سپید#mastaneh2

در پیِ تو

در کوچه‌هایِ بی‌کسی،

سایه‌ام را به آغوش کشیده‌ام.

با او از جدایی‌ها سخن می‌گویم،

از روزهایی که هنوز

آفتاب، دو سایه داشت بر زمین.

سایه‌ام،

بی‌زبان‌تر از فراموشی‌ست.

فقط می‌شنود

و با باد

هم‌آواز می‌شود...

من و او،

دو قطبِ یک تنهاییِ همیشه‌ایستا،

بر سنگفرشِ خیسِ این کوچه،

نقشِ یک نغمه‌ی ناتمام را می‌زنیم.

و باران،

که بر شانه‌هایِ من و سایه‌ام فرود می‌آید،

گریه می‌کند

برایِ سه‌نفری که هرگز

به یک رؤیا نرسیدیم...

بارانِ تنهایی

در نورِ مهتاب می‌رقصد.

و من،

تماشاگر این سکوتِ رقصان،

در هر قطره،

سایه‌ای از رفتنت را می‌شمرم...

صدای گام‌هایت،

تنها و بی‌قرار،

در دل تاریکی بیکران

پژواکِ نامیدی می‌شود،

گویی زمان،

همسفر رفتنت می‌شود.

چون بعد از تو

روزها را گم کرده ام...

و تقویمِ بی‌برگِ من،

فقط تکرارِ تو را

در قابِ هر شب می‌شمارد.

چراغِ خانه‌ها،

یکی‌یکی

چشم بر هم می‌نهند،

و گرمای هر پنجره

به خوابیِ بی‌بازگشت می‌رود.

اما من،

مسحور این سرنوشت شوم؟

یا جادویِ رقیبان؟

در هر انعکاس باران

سایه‌ها را می‌جویم —

اما تصویر در مه گم می‌شود،

چون سلامی که بر لب‌ها می‌میرد...

و من می‌مانم و شبحی ـ

که از دور می‌آید،

اما هرگز به هم نمی‌رسیم.

باران،

قلمویِ نامرئیِ تقدیر،

بر بومِ خیسِ آسفالت

نقشی زیبا از تو می‌زند...

اما بادِ حسود

آن را محو می‌کند...

ببار باران

بر شانه های ترم،

بر کمری که شکست

اما راست نشد...

و ایستادنم،

فقط نشانی‌ست

از عادتی که با نام تو آغاز شد.

و باد،

نوازشگرِ سردِ این شبِ بی‌پایان،

ترانه‌ی رفتنِ تو را زمزمه می‌کند.

ترانه‌ی عشقیِ نافرجام،

که بندِ آخرش را

باد، با خود برد...

هر پنجره،

چشمی‌ست بسته

بر رفتۀ من،

خیره به قصه‌هایی

که دیگر نمی‌شوند.

و هر ستاره،

خاطره‌ای‌ست محو

در آسمانِ فراموشی،

گویی تو

صورتِ فلکِ دل‌هایمان را

با خود برده‌ای.

اما هنوز،

در پیچِ این کوچه،

در ژرفای این باران،

ایستاده‌ام؛

چون درختیِ تشنه

که ریشه در اندوه دارد،

با قلبی که

با هر باران

برایِ تو سبزتر می‌شود،

و با هر رعد،

نامِ تو را

بر برگ‌های بی‌قرارش

فرا می‌خواند.

و اگر روزی

باران، وارون ببارد

و تو در آستانه‌ی کوچه ایستاده باشی،

و زمان،

گردِ فراموشی را از رخساره بشوید،

زنجیرِ این سکوتِ بی‌پایان را

ـ با دندانِ انتظار ـ

خواهم گسست.

✍️نعمت طرهانی (رها)

شعر با شماره M215درکنگره ادب و هنر مستانه بنام شاعر ثبت است .

#بهرام_تکله#bahramtakleh#mastaneh2

به بهانه‌ی هرس

با هوس

چیدی بال و پرم را

✍بهرام تکله

شعر و عکس نوشته باشماره M213 بنام شاعر در کنگره جهانی مستانه ثبت است.

#بهرام_تکله#mastaneh2#bahramtakleh

عمریست

که پس لرزه دارد

ثانیه‌ای نگاهت .

✍بهرام تکله

شعر و عکس نوشته باشماره‌ M212 بنام شاعر در کنگره جهانی مستانه ثبت است.

#بهرام_تکله#

چشمان آویزان به دیوار

اقیانوس آرامی‌ست...

آرام غرقت می‌شوم.

✍بهرام تکله

شعر و عکس نوشته باشماره M211 بنام شاعر در کنگره جهانی مستانه ثبت است.

#کویروکاکتوس#بهرام_تکله#mastaneh2

***کویر و کاکتوس***

کویری عرق کرده

آسمانی لُخت

و هوایی لَخت

.

.

.

کاکتوسی باردار ...

✍بهرام تکله

سبک آزاد

شعر و عکس نوشته ، باشماره M210 بنام شاعر در کنگره جهانی مستانه ثبت است

#درژرفای_واژه#نعمت_طرهانی#سپید#mastaneh2 #دکترمستانه

در ژرفای واژه‌ها

آینه‌های شب

در غمزه‌ی نگاهت می‌شکند

قصه‌های پرغصه‌ام

یادمانِ شعری فراموش‌شده‌ست

گرمای تنت

چون باد پاییزی

در خزان عشق

برگ‌برگ خاطره‌ها را

به رقصی بی‌امان می‌خواند

سکوت

درنگی‌ست در رقص برگ‌ها

نهالی در شکاف سنگ

با ریشه‌های نمناک

تا ژرفای واژه‌ها رشد می‌کند

میان ما

فاصله‌ای‌ست از جنس نور

که در هر تپش

به جهانی دیگر می‌تابد

و در رگ‌های من کهکشان می‌چرخد —

چون انعکاس آه تو در آینه‌ی شب

خورشیدی بر لبه‌ی آخر دنیاست

و جهان در کفه‌های نگاهی می‌لرزد

و من چون سیاهچالی

نور را به درد می‌فشارم در سینه

و این درد ابر می‌زاید در پلک‌هایم

در روشناییِ یک نفس —

پیش از آن که سایه‌ها به باران بشکنند

نرم، آرام —

زمین را می‌بوسد آسمان

و بوی خاک تر

چون پیکر گرمِ تو

در جغرافیای خاطرات نقش می‌بندد

و این نم، پوستِ زمان را می‌شکافد.

هُرم نفس‌هایت

چون نوایی پنهان

نسیمی از نوازش بر گوش مه‌آلود خاطرات می‌زند

و لبخندت

در صفحه‌ی بلورین آشنایی وا می‌شود

و این لبخند

ریسمانی می‌شود

تا از آن در چاه زمان حلق‌آویز شوم

و در این اعدام شیرین

روحم با آواز تو می‌رقصد

در سکوت آخر

طنین نگاهت از پشت پنجره‌های بسته

ترانه‌های روشن فردا را

برای شب‌های بی‌قرارم هدیه نمی‌دهد —

و این ترانه‌ها

در گلویم شکسته‌اند

چون پرندگانی که پرواز را انتظار می‌کشند

و باران —

بارانی که پیش‌تر علت بود —

می‌بارَد

پیش از آن که چترِ فراموشی گشوده شود

پیش از آن که واژه‌ای به باران بدل شود

و این بوی نمناک

قفس‌های سینه را می‌گشاید

باران در فراق نگاهت

بهانه‌ای تازه‌ست

بهانه‌ای برای تپش لحظه‌ها

در انتظار چشمانت

قطره‌قطره‌ی باران

هدیه‌ای‌ست

برای عشوه‌ی خنده‌هایت

در این سال‌های نوری، در فاصله‌ی دور

دست‌هایت را می‌بینم

سبک، روشن و گرم

که به نوازش

جنازه‌ام را در خواب می‌شویی

آنگاه امید را

به قلبم بازمی‌گردانی

اکنون

بر پرده‌ی سیاه شب

با مرکب سکوت

درختانی می‌کشم

که ریشه در ژرفای خاک دارند

و شاخه‌هایشان

تا آسمان ابدیت نگاهت قد می‌کشند

و هر واژه

دانه‌ای‌ست از تو

که در خاک من

به ابدیت قد می‌کشد.

✍️نعمت طرهانی(رها)

شعرباشماره M208 بنام شاعر در کنگره هدب و هنرمستانه ثبت شده است .

#معصومه_معروفی#آرام_دریا#مثنوی#mastaneh2

آرام دریا

زخلال سحاب وابر متراکم بزد صاعقه ای

جدا شد ز نهیب رعدش سنگی ز صخره ای

بی صدا وصامت شداسیر رودی ودر دامی

بهر رسیدن به ژرفای دریا ونیل به آرامی

در مسیر پر تلاطم رود سرگشته وحیران ،ویلانه ای

ز ضربه های سخت می خورد به هر سوی و کرانه ای

نخست زیر پای عابران وآخر در پیچ وخمی

با آن همه تلاش بی وقفه وکوشش در رمی

غوطه ور در امواج سیه ودهشتناک بی پایانی

معجب ز چنین احوال شومی و آن همه سرگردانی

عاقبت نشد خاک زراعی وپست بهر هر کاری

چون جای آرام دریا رسید به شوره زاری

✍معصومه معروفی

شعربا شماره M207 ,بنام شاعر در کنگره ادب و هنر مستانه ثبت شده است .

#ناقوس_ققنوس#صهبآ#مهندس_صهبآ#sahbaa#mastaneh2 #دکترمستانه

ناقوسِ ققنوس

سپید🌀معلق_مدرن🌀

سبک استادم دکتربهرام تکله با تایید سبک

از قلم ایشان .

ناقوسِ ققنوس

ناقوس شکست ...

برج خاموش،

پژواکش می‌رقصد میان سایه‌ها،

که هیچ چراغی به آن نمی‌رسد.

تو رفتی،،،،

خیابان‌ها پر شدند از سایه‌های بلند،

که در مه،

رازهای هر قدم مرا می‌خورند.

پنجره‌های کلیسا...

چشمان مرا نگاه می‌کنند،

با شیشه‌های رنگی شکسته،

بار سنگین خاموش را_

به‌دوش می‌بَرَند.

ضربه‌ی ناقوس ...

چون قلبی است

که در برج تنهایی می‌کوبد،

پژواکش تو را دورتر می‌بَرد از من.

شب...

رودخانه‌ی سیاه می‌گذرد

میان کوچه‌ها و خاطره‌ها،

من،

جزیره‌ای غرق ،

میان آن جریانم.

ققنوس ...

در خاکستر سرد برخاست،

با پرهای آتشین و تاریک

در مه گم شد،

بی آن‌که کسی بیدار شود.

غروبی ترسناک .

کلیسای عشق،

میزند بر خیال ،

میپیچد صدای باد در ناقوس ،

ومن ،

غرق در رقصیدن-

در بادها،

سوار بر ققنوس...

✍️بااحترام صهبآ ...🌹

محمدصهبائی بزاز

شعر با شماره M206 بنام شاعر در کنگره ادب و هنرمستانه ثبت است .

#معصومه_معروفی#طوطی#کلاسیک_آزاد#مثنوی#mastaneh2

طوطی

طوطی ای هربار می گذاشت چند تخم بادی

می خوابید رویشان با غرور وعزت ،شادی

بعد چندی دید که سر نیاورد زان ها جوجه ای

به شکستن وتجسس درون تخم ها درلانه ای

ناامید نشد وباز شروع به جمع کردن الوار

تا بسازد از نو لانه ای جدید با چوب یا ز خار

بعدی چندی بازهم گذاشت تخم های تازه ای

با پوسته ای سفید وضخیم ،عجب سازه ای

روی آنها خوابید روزها وبه هفته ها که ،ماهی

هیچ نشد مثمر بل آرزوهایش همه عبث، واهی

لیک هرگز نشد ناامید ز تلاش وباز به تخم

تا شاید روزی به بار نشیند زمینش به شخم

✍️معصومه معروفی

شعر به شماره M205 بنام شاعر در کنگره ادب و هنر مستانه ثبت است .

#رویاجلیل_توانا#دردنبودنت#کلاسیک_غزل_آزاد#mastaneh2

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌┄┅✿░⃟‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌♥️❃‎‌‌‎─═༅࿇࿇༅═─

"کافی است درد نبودنت "

دلم خواهان و مشتاق توست و بس

در نظرم عشق و اشتیاق توست و بس

تنها محبوب من تویی از همه بپرس

نه نیاز نیست در دلم عشق توست و بس

مهم نیست نظر ملامت گو و حسود

دوستت دارم تنها برای توست و بس

کمی بیشتر از آن شاید! دیوانه توام

بیا خودت ببین وجودم غرق توست و بس

بیا همه را مجبور به قسم خوردن کن

زود می‌گویند به خدا دیوانه توست و بس

ای حبیبم کافی است درد نبودنت بیا

شب و روز دلم به یاد چشم توست و بس

من با درد نبودنت به همه رو زده ام

این سنگدلی همه از سوی توست و بس

رؤیا جلیل توانا

شعر به شماره M204 بنام شاعر در کنگره ادب و هنر مستانه ثبت است .

#بتول_سرگزی#batool_sargazi#ازنگاه_شوم_پنجره#سپید#mastaneh2

از نگاه شوم پنجره

تا بغضِ پشتِ حنجره،

تا صدای غمگینِ جغدی

که هر لحظه

می‌خوانَد از اندوهِ فردایش —

یاس‌ها خشکیده‌اند

در بی‌مهریِ باغچه،

تاکِ پیر

دیگر انگوری برای گفتن ندارد.

باد،

سوزناک می‌خوانَد

آوایی تلخ

از غربت،

از تنهایی.

اینجا —

تا چشم کار می‌کند

قفس است،

و پرندگانی

بی‌پر،

بی‌بال.

✍️بتول سرگزی

شعر به شماره M203 بنام شاعر در کنگره ادب و هنر مستانه ثبت است .

#مژده_بیگلربیگی#مژگان#جاده#سپید#mastaneh2

جاده

به مسافر می‌نگرد،

سایه ها را باد آورد ،

تصویری مبهم در ذهن

ریشه دواند .

مسافر،

در انتظارِ چیزی‌ست

که نمی‌داند

آیا هنوز نفس می‌کشد

یا در بخارِ پنجره‌ای

جا مانده است.

انتظار،

بر لبه‌ی پنجره‌ی نیمه‌باز

می‌خوابد —

گرمای تیرماه

بر پیشانی‌اش عرق کرده است.

و عابری تنها

از کوچه‌ای می‌گذرد

که هیچ ردپایی

جرئتِ ماندن ندارد.

در جایی دور،

ساعت‌ها از خود خسته می‌شوند،

عقربه‌ها

به‌جای چرخیدن

به خواب می‌روند

در دهانِ ثانیه‌ها.

زمان،

چکه‌چکه

از سقف می‌چکد —

هیچ خیابانی

نامِ رهگذرش را

به یاد نمی‌آورد.

و هیچ رهگذری

دیگر نمی‌فهمد

چرا این‌همه

دلواپسِ نبودِ خویش است.

✍️مژگان بیگلری _ مژده بیگلربیگی

شعر با شماره M202 بنام شاعر در کنگره ادب و هنر مستانه ثبت است .

#ستاره#سانازقورخانه#sanazghorkhsneh#mastaneh2

"ستاره"

شکستنِ من

پایانم نبود

آغازِ رسیدنِ تو بود

که قطعه های مرا

چون صورت فلکی

به هم پیوند زدی و

زخم هایم را

به ستاره هایی نورانی

دگرگون کردی

✍ساناز قورخانه

شعر سپید

این شعر در

کتابِ "آرامشی از جنسِ سکوت"

توسط "انتشارات ماهاران" چاپ شده است

باشماره M201 بنام شاعر در کنگره جهانی مستانه ثبت است.

#المیراپناهی_درین_باز_درین_کبود#طوفان_دردل_لیلاها#elmirapanahi#mastaneh2

طوفان در دل لیلاها

شب بی‌صدا در بستر افتاد

دل‌ها پُراز خاطرات خسته

و چَشم ها خواب را در آغوش-

-فرشتگان گم کردند .

ویرانه

ناله‌ها با خاک سرد

برسر رویاهایی بی مادر

عمود فرودآمد .

طفل شیرین دیروز ،،،

در آغوش بادها

وخاموشی مطلق و تعلیق شده

بی همدم و بی پناه ماند .

طوفان شد،،

بردل لیلاها.

جز ناله ،

کسی نشنید .

جز شب

کسی ندید .

خاکستری از هاله ...

✍المیراپناهی_درین_باز_درین_کبود

شعر با شماره M200 بنام شاعر در کنگره ادب و هنر مستانه ثبت گردیده است .

#رسول_یاراحمدی#طارق_خراسانی#کلاسیک#mastaneh2

سر برده بر خرابه ی دیوارِ خویشتن

هر لحظه ام گذشت در پی انکارِ خویشتن

آوار شد به سر، همه ی زندگانی ام

در انتظارِ دیدنِ آوار خویشتن

در من نشسته درد و هزاران هزار غم

از آن زمان که رفته به دیدارِ خویشتن

در خود نشسته، خسته و بغضی شکسته ام

عمری قیام کرده به آزارِ خویشتن

دشمن درون ذهن خودم جا گرفته است

کی ذهن دشمنم بشود یارِ خویشتن

دردا که درد چاره رفتن نشد مرا

من ماندم و دوباره گرفتارِ خویشتن

✍طارق خراسانی

سبک کلاسیک

باشماره M194 بنام شاعر در کنگره جهانی مستانه ثبت است.