انقطاع

پیش از واژه، زاده شدی؛

پیش از بودن.

در هر «می‌خواهمت»،

هنوز صرف می‌شوی—

من،

در هر تپش، ادامه‌ات می‌دهم؛

مثل نفسی که نمی‌گذرد،

مثل شعری که خودش را می‌نویسد.

در زبانِ پوستم،

حاضرِ همیشه‌ای.

تو در گردشِ سیاراتی،

در انحنایِ کهکشان،

در خوابِ پرنده‌ای که مهاجرت را از یاد برده—

ای فعلِ بی‌انقطاعِ هستی.

✍صدیقه بیگلری (پناه)

باشماره M186 بنام شاعر در کنگره جهانی مستانه ثبت است.